رسانه عبری گزارش داد با توجه به واکنش‌های گسترده بین‌المللی علیه جنایات رژیم صهیونیستی، ممکن است کشورهایی مانند چین و ترکیه تحریم‌هایی را بر روابط تجاری خود با اسرائیل وضع کنند.

به گزارش ایسنا، شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی گزارش داد با توجه به شدت جنایات اخیر این رژیم، احتمال دارد ترکیه و چین تحریم‌هایی را علیه این رژیم وضع کنند؛ از جمله در بازار صادرات خودرو.

در این گزارش آمده است: «بحران‌های بین‌المللی که اسرائیل از آغاز جنگ (غزه) در آن‌ها گیر افتاده شباهتی به بحران‌های گذشته نداشته و ممکن است توازن قدرت را در بازار خودرو بر هم بزند.»

در این گزارش با بیان اینکه شرکت‌های بزرگ خودروسازی جهان مانند «تویوان»، «هیوندا» و «رنو» محصولات خود را در ترکیه تولید می‌کنند، آمده است که این کشور در سال میلادی گذشته چهارمین صادرکننده خودرو به سرزمین‌های اشغالی بود و بیش از ۲۷ هزار دستگاه خودرو به اراضی اشغالی صادر کرد.

به گزارش شبکه ۱۲ رژیم صهیونیستی، واکنش‌های گسترده رسانه‌ای و نارضایتی مردم ترکیه از جنایات رژیم اشغالگر ممکن است دولت این کشور را به وضع تعرفه‌های سنگین یا حتی تحریم اسرائیل در حوزه صادرات خودرو وادار کند.

علاوه بر ترکیه، ممکن است صادرات خودرو از چین به اراضی اشغالی هم دستخوش تغییر شود. در یک دهه گذشته اسرائیل شاهد افزایش حضور خودروهای چینی بوده و در سال میلادی گذشته تقریبا ۴۷ هزار دستگاه خودرو از چین به سرزمین‌های اشغالی صادر شد. این مسئله خودرو را به بخش مهم از مبادلات تجاری میان چین و رژیم صهیونیستی تبدیل کرده است.

اما اخیرا رسانه‌های چین جنایات رژیم صهیونیستی را به باد انتقاد گرفته و شرکت‌های خودروسازی این کشور سعی دارند قراردادهای خود با اسرائیل را مسکوت نگه دارند. این تلاش برای جلوگیری از انتشار اخبار روابط تجاری در رسانه‌ها نشان دهنده این است که چین رفته‌رفته در می‌یابد روابط تجاری این کشور با اسرائیل بیش از آنکه سودده باشد، زیان‌بار است.

به گزارش شبکه ۱۲ اسرائیل، این ممکن است موجب به تعویق افتادن قراردادها یا کاهش صادرات خودرو از چین به اراضی اشغالی شده و بازارهای رژیم صهیونیستی را از حضور خودروهای روز دنیا محروم کند.

آشنایی با شخصیت برند و ضرورت آن برای کسب و کار

آشنایی با بیزنس پلن با پیام رسون

مطالبۀ انتقام در قبال حملۀ موشکی و تروریستی اسرائیل به کنسول‌گری ایران در دمشق و ترور فرماندهان ارشد نیروی قدس سپاه در 13 فروردین امسال درحالی از جانب برخی محافل مطرح می‌شود که مقامات رسمی به آنها اطمینان داده‌اند در زمان و مکان مناسب صورت می‌پذیرد و به بیان دیگر: عجله نکنید و به زبان ساده‌تر: به وقتش!

جالب اینکه این بار اپوزیسیون جمهوری اسلامی هم در این تنور می‌دمد اگرچه مشخص نیست به قصد هم‌سویی با دامی است که احتمالاً اسرائیلی‌ها گسترانیده‌اند یا به قصد تخفیف و تحقیر یا سرخورده کردن حامیان هیجانی. این حامیان هیجانی و لایه‌های بالاتر آنان البته نقدی را متوجه دولت ابراهیم رئیسی نمی‌کنند و نوع و جنس مطالبه‌شان هم هرگز مثل فضای بعد از ترور شهید فخری‌زاده در سال 99 نیست که در پی آن مجلس انقلابی مصوبه‌ای را گذراند که عملاً احیای برجام را بعد از خروج دونالد ترامپ و استقرار جو بایدن با مشکل مواجه می‌کرد تا جایی که حسن روحانی، رئیس‌جمهوری پیشین ایران از تعبیر 9/11 استفاده کرد تا بگوید خسارت آن برای ما مثل یازده سپتامبر برای آمریکایی‌ها بوده است. چون تاریخ تصویب آن هم 9/11 بود! (یازده آذر مثل یازده سپتامبر).

اگر دیروز از زبان یک چهرۀ نزدیک به مقاومت و مورد وثوق رسانه‌های اصول‌گرا به صراحت نمی‌شنیدم «انتقام عجولانه بازی در زمین اسرائیل است»، این یادداشت را نمی‌نوشتم چون احتیاط شرط عقل است و می‌دانیم به سادگی انگ می‌زنند.

بگذریم از اینکه فرد موصوف حتی با به‌کارگیری لفظ «انتقام» هم کاملاً موافق نبود زیرا می‌گفت ایران کار خود را انجام داده و می‌دهد و تأثیر را بر جای گذاشته و کاری که اسرائیل کرده تقلا و تکاپو به قصد جبران است چون به‌هیچ‌یک از سه هدف خود در این 6 ماه دست نیافته و آن سه هدف نیز از این قرار: اول: آزادی گروگان‌ها، دوم: حذف و ترور رهبران جنبش حماس و سوم کوچاندن ساکنان و باشندگان غزه به سرزمینی دیگر و البته در این تحلیل خسارت سنگین کشته شدن بیش از 30 هزار انسان اجتناب‌ناپذیر بوده است و با همین نگاه شهیدان ایرانی اخیر در دمشق را باید در عداد 32 هزار قربانی 6 ماهه دانست که این روزها تصاویر چهره‌های شاخص و بعضاً رسانه‌ای آنان چهرۀ میدان و خیابان فلسطین تهران را به شکل قابل‌توجهی تغییر داده و حتی تصویر خانم «شیرین عاقله» را هم بین آنها و بدون حجاب شرعی می‌توان دید و باور کرد بقیه هم واقعی است و از منظر عاطفی و انسانی و نه صرفاً سیاسی یا ایدئولوژیک.

جدای این تحلیل بالا بر این فرض استوار است که عملیات 6 ماهۀ اسرائیل بعد از 15 مهر 1402 (طوفان‌الاقصی/ هفتم اکتبر 2033) در 5 مرحله بروز کرده و اکنون در مرحلۀ پنجم قرار گرفته‌ایم:

در مرحلۀ نخست، هدف آزادسازی غلاف غزه (با ادبیات خودشان) بود و به همین خاطر طی 21 روز اقدام به بمباران هوایی کردند تا اصطلاحاً پاکسازی کنند. دربارۀ چرایی بمباران‌ها می‌گفتند بر آن‌اند تا بانک اطلاعات حماس را از بین ببرند و حتی خانه‌های افراد مرتبط با حماس را هم بر سرشان آوار کنند ولو خانۀ پسرخاله اسماعیل هنیه باشد و به این همه ویران‌گری هم بسنده نکردند و سراغ تصاویر افراد رفتند که از قبل ثبت کرده بودند تا شناسایی شوند.

در مرحلۀ دوم به گسیل نیروی زمینی روی آوردند که اوج جنایت و در واقع حضیض سبُعیت در حمله به بیمارستان المعمدانی خود را نشان داد و جهان را چنان نگران و خشمگین ساخت که به آتش‌بس 7 روزه انجامید.

در مرحله سوم و در پی حملات هوایی و زمینی عملیات کم‌شدت اما با هدف قراردادن هوشمند را شاهد بودیم و ترورهای بیروت و دمشق در همین راستا ارزیابی می‌شود.

پس از آن و در زمستان و با بالا گرفتن اختلافات بایدن و نتانیاهو و وقتی روشن شد جهان هرگز به حماس به چشم داعش نمی‌نگرد و به جز 48 ساعت اول که این انگاره را داشتند جا می‌انداختند در بعد از آن افکار عمومی روزبه‌روز بیشتر با فلسطینیان همراه شد و اوج آن را در روز قدس شاهد بودیم.

در این مرحله که از آن می‌توان به‌عنوان فاز چهارم یاد کرد ایدۀ «فریز عملیات» را اجرا کردند تا به دوگانه مردم و حماس دامن بزنند و اهالی غزه درون باریکه بر رهبران حماس بشورند.

مبنای مخالفت با انتقام عجولانه و نه پاسخ مدبرانه و حساب‌شده اما باور به آغاز مرحلۀ پنجم در یکصد و هشتادمین روز است و آن همانا جنگ تکثیرشونده است یا درگیر کردن دیگران و خاصه ایران.

با این پیشینه و تحلیل جز این است که انتقام عجولانه بازی در زمین اسرائیل است؟ و به همان شعر سعدی باید توصیه کرد که در یادداشت دیروز صفحه آخر درباره «صبوری جور عدو» آمده بود.
 

تبلیغات خاص با پیام رسون

فیلم اوپنهایمر، ساخته کریستوفر نولان، هفت جایزه اسکار سال۲۰۲۴ از جمله جایزه بهترین فیلم را درو کرد؛ فیلمی تاریخی که زندگی رابرت ژولیوس.اوپنهایمر، سازنده بمب اتم در آمریکا را روی پرده آورده است.
 
 اگر جایزه اسکار نمایانگر پیشرفت آمریکا از حیث صنعت فرهنگ باشد، فیلم «اوپنهایمر»، نماینده ماهیت هیولایی آن است. در جریان جنگ جهانی دوم، از طرف ارتش آمریکا فیزیکدانی به نام جی.رابرت اوپنهایمر برای کار روی پروژه فوق سری موسوم به «منهتن» منصوب می‌شود. اوپنهایمر و تیمی از دانشمندان سال‌ها وقت خود را صرف طراحی و توسعه بمب اتم می‌کنند. بالاخره برنامه آنها در ۱۶ژوئیه۱۹۴۵، زمانی‌ که شاهد اولین انفجار هسته‌ای در جهان بودند به ثمر نشست؛ کشتن بشر به شیوه‌ای که پیش از آن سابقه نداشته است. در آغاز جنگ جهانی دوم، ایالات متحده خبردار شد که نازی‌ها در حال پیشرفت در زمینه ساخت بمب اتم هستند. این اطلاع‌رسانی از طریق «انیشتین»، فیزیکدان بزرگ صورت گرفت. آمریکا دریافت نازی‌ها در صورت تحقق این هدف پیروز میدان نبرد خواهند بود. چنین بود که در ژوئن۱۹۴۲ اوپنهایمر به‌عنوان مدیر پروژه منهتن منصوب شد و گروهی از دانشمندان آمریکایی را انتخاب کرد تا بمب هسته‌ای بسازند. آنها پس از ۳سال تحقیق و آزمایش علمی اولین بمب کوچک اتمی را ساختند و آن را ۶ ژوئیه ۱۹۴۵ در آزمایشگاه لوس آلاموس آزمایش کردند. آنها سپس بمبی در مقیاس بزرگ‌تر ساختند و در سایت ترینیتی منفجر کردند. کمتر از یک‌ماه بعد، هیروشیما و ناکازاکی هدف بمب هسته‌ای قرار گرفتند و یکی از بزرگ‌ترین فجایع تاریخ بشریت رقم خورد.

دیوید بویل در کتاب «اوپنهایمر: دنیای ویران»،داستان سه مرد را روایت می‌کند که بیشترین نقش را در ساخت بمب اتم و بمباران‌ کشور ژاپن در سال۱۹۴۵ داشتند؛ اما در آینده با یکدیگر اختلافاتی جدی پیدا می‌کنند: رابرت اوپنهایمر، ادوارد تلر و لوییس استراوس.

مشهور است که رابرت اوپنهایمر بعد از اولین انفجار آزمایشی بمب اتمی، از کتاب «بهگود گیتا» نقل می‌کند: «اکنون به مرگ تبدیل شدم؛ ویرانگر آدمیان.»

کتاب «اوپنهایمر: دنیای ویران» با شرح مفصلی از دوران کودکی این فیزیکدان برجسته آغاز می‌شود. او در دوران کودکی باهوش، اما تنها بود و شاید همین موضوع، علت رفتارهای غریب او را در ادامه‌ زندگی نشان دهد. در سال۱۹۳۷ اوپنهایمر و تلر در دانشگاه با یکدیگر آشنا شدند. این آشنایی منجر به رشد علمی هر دو شد و رابطه‌ای حرفه‌‌ای و پر فراز و نشیب میان آن دو شکل گرفت.

نویسنده‌ در بخش‌های مختلف کتاب ما را با حقایق علمی مواجه می‌کند و مفاهیم را با زبانی ساده توضیح می‌دهد تا خواننده را با خود همراه ‌کند.

یکی از نقاط اوج کتاب نقل مصاحبه‌های روزنامه‌نگاران آمریکایی با بازماندگان هیروشیماست. چنین واقعه‌ای بر وجدان اوپنهایمر و همکارانش سنگینی می‌کرد؛ به‌ویژه که همگان اوپنهایمر را پدر بمب اتمی می‌دانستند. اوپنهایمر از هری ترومن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا درخواست می‌کند که توسعه‌ سلاح‌های هسته‌ای را محدود کند. اما دیگر کار از کار گذشته بود. اسباب‌بازی جدیدی در دست رئیس‌جمهور افتاده بود و او می‌خواست با این وسیله‌ جدید، قدرتش را به همه‌ جهان نشان دهد.

کتاب دیگری که منبع کریستوفر نولان در ساخت فیلم اوپنهایمر بوده، اثری ا‌ست از کای برد و مارتین ج.شروین با عنوان «پرومته آمریکایی، پیروزی و تراژدی جی رابرت اوپنهایمر». این کتاب در سال ۲۰۰۶ برنده جایزه پولیتزر در زمینه زندگی‌نامه یا خودزندگی‌نامه شد. همچنین در سال۲۰۰۸ برنده جایزه داف‌کوپر و چندین جایزه معتبر دیگر شد.

وقتی کای برد، فیلم‌نامه نولان را خواند، از وفاداری آن به کتاب شگفت‌زده شد و گفت آنچه همیشه برای شروین مهم‌تر بود در این فیلم به تصویر کشیده شده: تناقض‌های موجود در قلب شخصیت اوپنهایمر و جزئیاتی که همراه با تغییرات عظیم در تاریخ جهان مطرح بود. نیویورک‌تایمز در این‌باره نوشته است: مارتین شروین با امضای قراردادی پذیرفت که کتابی درباره اوپنهایمر تهیه کند؛ اما در اواخر دهه۱۹۹۰، او مجبور شد اعتراف کند که در این کار گیر کرده است. شروین، استاد تاریخ و نویسنده، دو دهه پیش از آن موافقت کرده بود که زندگی‌نامه‌ای کامل جی. رابرت اوپنهایمر را بنویسد و ۲۰سال بعد به آنجا رسید که فکر می‌کرد آیا هرگز موفق خواهد شد آن را تمام کند؟ او تحقیقات زیادی انجام داده بود. حدود ۵۰هزار صفحه مصاحبه، متن، نامه‌ها، خاطرات روزانه، اسناد طبقه‌بندی‌شده و پرونده‌های اف‌بی‌آی را گرد آورده بود. در ۱۳مارس۱۹۸۰، شروین قراردادی ۷۰هزار دلاری با ناشر برای این پروژه امضا کرد. ناشر برای شروع نیمی از پول را پرداخت کرد و انتظار داشت شروین آن را در ۵سال تمام کند؛ اما نگارش پرومته آمریکایی، ۲۵سال طول کشید.

 اوپنهایمر که بود؟
در کتاب«آشنایی با اوپنهایمر (نویسنده: پل استراترن، مترجم: جواد ثابت نژاد) آمده است: رابرت اوپنهایمر در بیست و دوم آوریل سال۱۹۰۴ میلادی در شهر نیویورک به دنیا آمد. پدرش ژولیوس، مهاجری یهودی و آلمانی بود که با تجارت پارچه زندگی خانواده را به خوبی اداره می‌کرد.

 خانواده اوپنهایمر در خانه‌ای مجلل در کناره رودخانه‌ای زیبا زندگی می‌کردند. آنها به‌خاطر دستیابی به یک زندگی مرفه در آمریکا مذهب و فرهنگ ارتدوکس را کنار گذاردند. مادر رابرت، الا نقاش با قریحه‌ای بود که در پاریس درس خوانده بود. الا به‌طور شگفت‌انگیزی زیبا بود؛ اما دست راستش شکل درستی نداشت و همیشه آن را با دستکشی از پوست بز می‌پوشاند.  دوست خانوادگی آنها الا را یک خانم خیلی ظریف توصیف کرده است. او خیلی حساس بود و پیوسته در کنار میز غذاخوری و سایر مواقع با ظرافت و لطافت زیادی همه چیز را اداره می‌کرد؛ اما همیشه غمگین بود. پدر را فردی بسیار عاطفی توصیف می‌کنند که نگران پذیرفته شدن از سوی دیگران بود. خانواده اوپنهایمر غمگین بودند و نوعی حالت مالیخولیا در این خانواده وجود داشت.

رابرت جوان باید ترکیبی قوی از این پیچیدگی‌ها را به ارث برده باشد. او به گفته خودش به شکل غیرعادی و نفرت‌آوری بزرگ شد. رابرت در هشت‌سال اول زندگی‌اش تنها فرزند خانواده بود تا اینکه در سال۱۹۱۲ میلادی برادرش فرانک به دنیا آمد.

رابرت در مجموعه فرهنگی اخلاقی نیویورک تحصیل کرد و خیلی زود برتری اجتماعی و علمی خود را نشان داد. رابرت پسری قدبلند با بدنی لاغر و باریک بود و به بازی با بچه‌ها علاقه‌ای نداشت. او نمی‌توانست شکست را تحمل کند؛ اما بزدل و ترسو هم نبود و از برخی مهارت‌های فیزیکی برخوردار بود.

اوپنهایمر در سن ۱۸سالگی طی سفری به اروپا به بیماری اسهال خونی مبتلا شد. یک‌سال طول کشید تا حالش بهتر شود و به این علت تمرد نوجوانی او کمی با تاخیر ظاهر شد. مادرش می‌گوید که او بی‌نظم شده بود و معمولا زحمات مرا از بین می‌برد. نوجوان ناسپاس و معلول، خودش را در اتاقی محبوس می‌کرد و کتاب می‌خواند. سرانجام، جوان مغرور و اندیشمند را به مزرعه‌ای تفریحی در نیومکزیکو فرستادند تا بهبود یابد. در آنجا دوباره زنده شد.

رابرت اوپنهایمر در سال۱۹۲۲ میلادی برای تحصیل در رشته شیمی به دانشگاه هاروارد رفت. به نظر می‌رسید که او کاملا تنهاست و شاید نتواند خود را با محیط دانشگاه هماهنگ کند. او هنوز کاملا مطمئن نبود که در زندگی می‌خواهد چه کند؛ اما در دروس شیمی، فیزیک، فلسفه شرق، معماری، زبان‌های لاتین و یونانی قدیم سرآمد بود. او در فاصله میان کلاس‌ها به تأسی از مادرش نقاشی می‌کرد، حتی شعرنو می‌نوشت که در مجله ادبی دانشکده چاپ می‌شد. همه این کارها وقت می‌خواست؛ اما مرد جوان برنامه‌ای برای زندگی اجتماعی نداشت. اوپنهایمر دریافت که انرژی قابل توجهی برای فعالیت‌های ورزشی و علمی دارد. او هر روز تا ساعت ۸صبح در آزمایشگاه بود و بقیه روز را با شرکت در کلاس‌های درس و کار روی موضوعات مختلف در کتابخانه می‌گذراند و شب هم به مطالعه ادامه می‌داد. او خیلی عجولانه برای خوردن غذا دست از کار می‌کشید. غذای او ساندویچ تست‌شده با کره بادام‌زمینی و تکه بزرگی از سس شکلاتی بود و به این ترتیب شکم خود را کاملا سیر می‌کرد.

اوپنهایمر در سال سوم دانشگاه پی برد که به دانش فیزیک علاقه دارد. استاد او، یک فیزیکدان به نام پرسی بریجمن بود. او معلمی استثنایی بود که نخستین الماس مصنوعی را تحت فشار تولید کرد و برنده جایزه نوبل شد؛ اما سرانجام خودکشی کرد. صرف‌نظر از خلق و خوی بریجمن، درک او از فلسفه علم بود که علاقه اوپنهایمر را برانگیخت. اوپنهایمر در سال۱۹۲۵ میلادی دوره چهارساله تحصیلی را در سه‌سال تمام کرد و از دانشگاه هاروارد فارغ‌التحصیل شد. اوپنهایمر با اشاره به ساخت بمب اتم گفته است؛ ما آنچه را انجام دادیم که به آن اعتقاد داشتیم. این گفته در فیلم کریستوفر نولان نیز عینا از زبان شخصیتی که نقش اوپنهایمر را بازی می‌کند، نقل می‌شود. با این تفاوت که او پس از حمله هسته‌ای به ناکازاکی و هیروشیما، دچار عذاب وجدان شد؛ اما در فیلم کریستوفر نولان، این عذاب وجدان تقدیس می‌شود؛ چون قرار است فیلمی دراماتیک و حماسی روی پرده رود که تماشاگر را حدود سه ساعت سر ذوق بیاورد و راضی نگه دارد.

دیمیتری مدودف معاون شورای امنیت روسیه در کانال تلگرام خود نوشت:«فایل صوتی لو رفته افسران عالی رتبه ارتش آلمان حاکی از آن است که آلمان در حال آماده شدن برای جنگ با روسیه است.»

وی ضمن بیان اینکه هیچ کس نمی داند که آیا رهبری سیاسی آلمان و خود اولاف شولتز صدراعظم آلمان از گفتگوی افسران آلمانی در مورد حمله به پل کریمه اطلاع داشتند یا خیر، تاکید کرد: «با این وجود، حتی اگر آن‌ها نمی‌دانستند، موارد زیادی در تاریخ وجود داشته است که ارتش تصمیم می‌گیرد جنگ‌ها را به تنهایی آغاز کند یا چنین ابتکاراتی را تحریک ‌کند.» به گفته مدودف، مقامات آلمانی راه‌هایی برای آرام کردن خشم عمومی نسبت به این محتوای ضبط شده پیدا خواهند کرد.

روز جمعه ۱ مارس، مارگاریتا سیمونیان، سرپرست کانال دولتی RT روسیه گفت که او یک فایل صوتی به دست آورده است که در آن افسران عالی رتبه بوندس وهر آلمان در مورد چگونگی بمباران پل کریمه صحبت می کنند. به گفته او، در این مکالمه ۴۰ دقیقه‌ای که مربوط به ۱۳ فوریه سال جاری می شود، افسران بوندس وهر از ارتش آمریکا و بریتانیا نام می‌برند و به طور اتفاقی بحث می‌کنند که اینها برای مدت طولانی مستقیماً در درگیری دخالت داشته‌اند. سیمونیان متن این گفتگو را که در آن چهار نماینده ارشد بوندس وهر یعنی اینگو گرهارتز فرمانده نیروی هوائی ارتش آلمان، فرانک گریف مدیر بخش جنگ هوایی و دو فرمانده ارشد این نیرو با هم به مذاکره می پرداختند منتشر کرد.

در این فایل صوتی شرکت کنندگان در مورد امکان انتقال موشک های کروز دوربرد تاروس به اوکراین صحبت کردند تا این کشور بتواند به اهداف روسیه حمله کند. یکی از اهداف ذکر شده در نوار، پل کرچ است که شبه جزیره کریمه را به سرزمین اصلی روسیه متصل می کند.

در ۲ مارس، وزارت دفاع آلمان در بیانیه ای ضمن تائید اینکه مکالمه فرماندهان نیروی هوایی این کشور شنود شده است، اعلام کرد: « نمی توان تشخیص داد که فایل صوتی یا متن منتشر شده در شبکه های اجتماعی ویرایش و دستکاری شده است یا خیر. واحد اطلاعات نظامی ارتش آلمان در حال بررسی چگونگی رهگیری این مجموعه توسط روسیه است.»

اولاف شولتز، نخست وزیر آلمان نیز گفت که برلین این حادثه را به طور جامع، دقیق و سریع بررسی خواهد کرد. اپوزیسیون آلمان نیز از پارلمان خواست تا تحقیقات را آغاز کند.

واکنش روسیه
ماریا زاخارووا، نماینده رسمی وزارت خارجه روسیه در رابطه با فایل صوتی گفتگوی افسران آلمانی درباره حملات احتمالی به پل کریمه گفت: «طرف روسی از آلمان توضیح می خواهد.»
سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه نیز در ۲ مارس گفت که این فایل نشان می‌دهد که اوکراین و طرف‌های حامی کی‌یف نمی‌خواهند مسیر خود را تغییر دهند و همچنان می‌خواهند یک شکست استراتژیک به مسکو در میدان جنگ تحمیل کنند.

دیمیتری پولیانسکی معاون سفیر روسیه در سازمان ملل هم این فایل را برای آلمان تحقیرآمیز توصیف کرد. پولیانسکی گفت: «آلمان دیگر کشوری نیست که در دهه های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ با آن معاهدات دوستانه امضا کردیم.»

مواضع مقامات آلمان در مورد جنگ
اولاف شولتز، صدر اعظم آلمان چندی پیش در واکنش به سخنان امانوئل مکرون مبنی بر روی میز بودن گزینه ورود ناتو به جنگ با روسیه گفت: «ناتو یک طرف جنگ در اوکراین نیست و نخواهد بود.»

شولتز در پیامی ویدئویی در شبکه ایکس گفت: «نمی‌خواهیم جنگ روسیه علیه اوکراین به جنگ بین روسیه و ناتو بدل شود. ما و همه متحدان‌مان بر سر این مساله اتفاق نظر داریم. این موضع همچنین بدین معناست که هیچ آلمانی در جنگ مشارکت نخواهد کرد.»

شولتز تاکید کرد: «به عنوان صدر اعظم آلمان به وضوح می‌گویم که من سربازان ارتش آلمان را به اوکراین اعزام نخواهم کرد. پرسنل نظامی ما می‌توانند روی این حرف حساب کنند.»
شولتز همچنین در سخنان دیگری ضمن دفاع از امتناع خود برای ارسال تاروس به اوکراین گفت: «تاروس یک موشک دوربرد است. تعجب می‌کنم که بعضی افراد حتی به این فکر نمی‌کنند که چنین اقدامی ممکن است مشارکت ما در جنگ تلقی شود.»

آلمان در راستای حمایت نظامی و تسلیحاتی از اوکراین، تسلیحات گوناگونی از جمله تانک‌های لئوپارد، ۹۰ دستگاه خوردوی جنگی ماردر و سامانه دفاع هوایی پاتریوت به کی‌یف داده است اما از ارائه موشک‌های کروز تاروس که اوکراین در ماه می ۲۰۲۳ درخواست کرده بود، خودداری کرده است.

علی رغم سخنان جدی شولتز در مورد منتفی بودن احتمال ورود آلمان به جنگ با روسیه، نشانه هائی در میان موضع گیری های مقامات سیاسی آلمان وجود دارد که گواه بر این است که آنها ممکن است به گزینه جنگ فکر کنند. اوایل هفته جاری کارل لاوترباخ، وزیر بهداشت این کشور، گفت که آلمان باید سیستم مراقبت های بهداشتی خود را بهبود بخشد تا بتواند به سرعت به فاجعه های بزرگ مانند درگیری نظامی واکنش نشان دهد.

ماه گذشته نیز ژنرال کارستن بروئر خواستار تغییر ذهنیت در جامعه شد و اصرار داشت که ملت باید برای جنگ احتمالی با روسیه در پنج سال آینده آماده شود. بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان نوامبر گذشته گفت که این کشور باید «قابل جنگ» شود، و بار دیگر در ژانویه اعلام کرد که برلین و همه متحدانش در ناتو باید خود را فعال‌تر مسلح کنند تا بتوانند جنگی را مدیریت کنند که به ما تحمیل شده است.

سیاست آلمان در قبال جنگ اوکراین
اغلب در محافل دیپلماتیک گفته می شود که الگوی موفقیت آلمان در قرن بیست و یکم بر سه پایه بنا شده است: نیروی کار ارزان چینی، انرژی ارزان روسیه و تضمین های امنیتی آمریکا برلین نقش مهمی در حمایت از اوکراین ایفا کرده است. بر اساس گزارش موسسه کیل، ایالات متحده و بریتانیا تنها دو کشوری هستند که از زمان آغاز تهاجم، بیشتر از آلمان به کیف کمک های نظامی ارائه کرده اند. حمایت نظامی آلمان از اوکراین در طول زمان تکامل یافته است. این کشور از سیاست دیرینه خود مبنی بر عدم تحویل تسلیحات مرگبار به مناطق درگیری دست کشیده و اخیراً تحویل تجهیزات سنگین تر به اوکراین از جمله خودروهای زرهی پیاده نظام و سیستم های دفاع موشکی پاتریوت را افزایش داده است. تهاجم روسیه به اوکراین، اصل سیاست آلمان مبنی بر اینکه «امنیت اروپا فقط با روسیه ساخته می‌شود، نه علیه آن» را تضعیف کرده است. اکثر نخبگان آلمانی دریافته اند که روسیه پوتین نه تنها یک چالش، بلکه تهدیدی برای ناتو است و سرمایه گذاری در دفاع ملی و تقویت دفاع جمعی ضروری است. با این حال، وقتی نوبت به حمایت از اوکراین می‌رسد، دولت آلمان همچنان وابستگی خود به نفت و گاز روسیه را لحاظ می‌کند.

درست به همین دلیل است که آلمان بنا ندارد تا به طور کامل وارد جنگ اوکراین شود و در مقابل تصمیم دارد تا دوراندیشی و احتیاط خود را در مورد این جنگ حفظ کند.

علاوه بر این افکار عمومی آلمان هم تمایلی به مداخله بیشتر آلمان در جنگ اوکراین ندارد. طبق نظرسنجی که در ماه اوت ۲۰۲۳ توسط موسسه تحقیقاتی Kantar Public به نمایندگی از بنیاد کوربر در آلمان انجام شد، اکثر آلمانی ها (۵۲ درصد) از دولت می خواهند که به رفتار محتاطانه در امور بین المللی ادامه دهد. و تنها ۱۴ درصد به حمایت نظامی بیشتر و ۱۳ درصد به تعهد مالی بیشتر به اوکراین اعتقاد داشتند.

بر همین اساس اگر برلین تصمیم بگیرد در جنگ اوکراین به نقش آفرینی پر رنگ تر و یا حضور نظامی در اوکراین بپردازد از یک طرف، هرگونه امکان از سرگیری تجارت نفت و گاز با روسیه پس از پایان جنگ اوکراین را به خطر خواهد انداخت و از طرف دیگر با افکار عمومی جامعه آلمان روبرو خواهد شد که از چنین تصمیمی حمایت نخواهد کرد.

نمایندگی پنل پیامکی شیراز

اپراتور 9000 پیام رسون ویژه انتخابات مجلس شورای اسلامی

فروغ سلیمی بنی|حجاج ایرانی برای چندمین سال پیاپی از حضور در حج عمره بازماندند. این در حالی است که برخی مسئولان سازمان حج و زیارت می‌گویند در هماهنگی با مسئولان حج عربستان، سه هزار ویزا برای حضور حجاج ایرانی صادر شده است. آنها می‌گویند برای اقامت حجاج ایرانی در عربستان، حتی هتل اجاره شده و با شرکت‌های خدماتی عربستانی، قرارداد امضا کرده‌اند ولی با تمام این همه اقدامات، امسال هیچ یک از حجاج عمره ایرانی امکان حضور در عربستان را نیافتند.

البته سازمان حج و زیارت تلویحا اعلام کرده که لغو عمره موقت و با توجه به صحبت‌های وزرای خارجه دو کشور ایران و عربستان هنوز امیدشان برای سرگیری سفر عمره قطع نشده است و اگر بنا بر بازگرداندن پول عمره‌گزاران گذاشده شده برای تصمیم‌گیری راحت مسافران و احترام به آنهاست.

عربستان چه می‌گوید؟
واقعیت این است که طی سال‌هایی که ایران مانند سایر کشورهای مسلمان از ظرفیت اختصاص داده شده برای حضور حجاج خود استفاده می‌کرد، خطوط هواپیمایی ایرانی، اقدام به جابجایی مسافران از فرودگاه‌های مختلف کشور به مقصد سه شهر مدینه، مکه و جده می‌کردند ولی از ۹ سال گذشته تاکنون این روند با مشکلاتی روبرو بوده از جمله امسال، بنا به دلایل نامعلومی، هنوز مجوز پرواز هواپیماهای ایران به مقصد عربستان از سوی طرف عربستانی صادر نشده است.

این در حالی است که وزیر خارجه عربستان معتقد است در مورد حضور ایرانیان در عمره هیچ ملاحظه سیاسی وجود ندارد و رفع مشکل فنی در سازمان هواپیمایی عربستان در گام نهایی قرار دارد.

فیصل بن فرحان در گفتگوی تلفنی با امیرعبداللهیان همتای ایرانی خود توضیح داده: امیدواریم عمره گزاران ایرانی به زودی سفر خود به مکه و مدینه را از سر بگیرند زیرا در مورد حضور ایرانیان در حج عمره هیچ ملاحظه سیاسی وجود ندارد و مسایل فنی عامل عدم حضور حج گزاران ایرانی شده است.

درواقع با همه سیاسی‌کاری‌های که وجود دارد اما طرف عربستانی علت عدم همکاری خود برای حضور ایرانیان در مراسم حج عمره را مشکلات فنی هواپیمایی می‌داند و همین مساله را رسمی اعلام می‌کند.

موضع عجیب نهادهای هواپیمایی ایرانی
نکته جالب اینجاست که شرکت هواپیمایی کشور (هما) با سازمان هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران مواضع متفاوتی درباره لغو یا به تعبیری تعلیق سفر ایرانیان عمره گزار به عربستان اتخاذ کرده است.

در ابتدا، حسام قربانعلی -سخنگوی شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایرانی (هما)- با حضور در یک بخش خبری تلویزیونی اعلام کرده است: همه برنامه‌ریزی‌های پروازی و زیرساخت‌های لازم برای اعزام ۳۰ هزار زائر عمره گزار به عربستان آماده شده، تمام هواپیماها و زیرساخت‌های ارتباطی با سازمان حج انجام شده و حتی بلیت هم صادر شده بود. همکاران ما در هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران هم در عربستان از چند روز قبل حضور داشتند و زیرساخت‌های فرودگاهی را مهیا کردند، اما درنهایت به دلیل عدم دریافت مجوز نهایی لازم برای ورود هواپیمای جمهوری اسلامی ایران به کشور عربستان و فرودگاه جده، با مشکل مواجه شدیم.

ولی پس از چندی، سازمان هواپیمایی جمهوری اسلامی در بیانیه ای که در وبسایت خود قرار داده است، دلیل تعلیق یا لغو پروازهای عمره گزاران از ایران به عربستان را تلویحا «عدم هماهنگی بین سازمان حج و زیارت» و طرف عربستانی اعلام کرده است. این سازمان در توضیح خود عنوان داشته: زمانی عربستان مجوز پروازهای حج را صادر می‌کند که قبل از آن سازمان حج و زیارت تمام هماهنگی‌های لازم برای انجام این فریضه الهی را انجام داده باشد.در واقع مجوز پروازهای حج مرحله آخر است که در صورت قطعی بودن هماهنگی‌ها توسط سازمان حج و زیارت با عربستان سعودی صادر می‌شود.»

این چنین که از مواضع متفاوت مسئولان هواپیمایی در کشور برمی آید، شاید علت عدم صدور مجوز برای پرواز زائران ایرانی، عدم هماهنگی مرسوم از سوی سازمان حج و زیارت بوده، ولی واقعیت آن است که پیش از این موضعگیری، سازمان هواپیمایی جمهوری اسلامی، علت عدم صدور مجوز را موضوعی مربوط به عدم هماهنگی بخش حمل و نقل هوایی دو کشور اعلام کرده بود.

هواپیمایی ایران و عربستان توافقنامه ندارند
آنطور که یکی از مسئولان سازمان هواپیمایی جمهوری اسلامی گفته است، سازمانهایی هواپیمایی دو کشور هنوز توافق نامه ای برای پرواز به فرودگاه‌های یکدیگر ندارند.

در این باره جعفر یازرلو، سخنگوی سازمان هواپیمایی کشور به ایرنا گفته است: مشکل اصلی برای صدور مجوز پرواز از سوی عربستان برای اعزام زائران عمره مفرده کشورمان مربوط به برخی توافقات بین سازمان هواپیمایی دو کشور است که برای حل آن نیز از طریق مختلف در حال رایزنی هستیم. حل مشکل پروازی به تصمیم یا نحوه تصمیم گیری دو سازمان هواپیمایی ایران و عربستان ختم خواهد شد.

آنطور که از محتوای خبر منتشر شده به نقل از آقای یازرلو برمی آید، «مورد» خاصی درباره عدم توافق بین هواپیمایی کشوری ایران و سازمان مشابه آن در عربستان وجود دارد که گویی در حال حل شدن است.

یازرلو در این باره توضیح داده است: پرواز عمره مفرده مشکل ۹ ساله دارد، با توجه به پیگیری های لازم از سوی مسئولان دست اندرکار کشورمان بسیاری از مشکلات پرواز عمره مفرده حل شده و هم اکنون تنها موضوعی که مانده و ان شاالله آن نیز به زودی حل خواهد شد مشکل صدور مجوز پرواز از سوی عربستان است.

به گفته این مقام مسئول، در صدور مجوز پرواز از سوی عربستان موردی اشاره شده که از سوی دو طرف در حال پیگیری و ارائه راهکار برای حل مشکل هستند که نهایتا حل خواهد شد.

مشکلات ایران و عربستان در سطح دیگری است
با وجود بیان این اظهارنظر، چندی پس از آن، حسام قربانعلی -سخنگوی شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران گفته است: از روز اول که خبر پروازهای عمره منتشر شده و فرودگاه و ترمینال سلام آمادگی داشت که پذیرش مسافر را انجام دهد، هیچ مشکلی به لحاظ انجام عملیات وجود نداشت، بلکه این مشکل در سطح دیگری است که هیچ ارتباطی به ساختار هوانوردی کشور ما، سازمان هواپیمایی کشوری و هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران یا نوع و کیفیت هواپیماهای ما ندارد.

آنچنان که از ظواهر برمی آید، در موضعگیری‌های سازمان هواپیمایی کشور و شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی به عنوان بازوی اجرایی آن سازمان، در خصوص تعلیق سفرهای عمره مفرده به عربستان، تناقض های آشکاری به چشم می خورد. یکی از آنها می‌گوید ما با هواپیمایی عربستان توافقی نداشتیم و دیگری معتقد است همه مشکلات فنی بین هواپیمایی ایران و عربستان حل شده ولی در جای دیگری باید دنبال مشکل بود.

هر چه که هست، در بین این تناقضات، ساک بسته مسافران حج عمره، همچنان بسته می ماند به امید آنکه «مشکلات فنی» و «موارد باقی مانده» بین مسئولان هواپیمایی ایران و عربستان، حل شود و مسافران سرزمین وحی، به سوی عربستان پرواز کنند.

ابهامات همچنان پابرجاست
همچنان برخی ابهامات درباره علت تعلیق سفر ایرانیان عمره گزار به عربستان وجود دارد. با وجودی که مسئولان حج و زیارت می گویند هماهنگی های لازم با طرف عربستانی از جمله صدور سه هزار ویزا برای عمره گزاران ایرانی انجام شده و حتی قرارداد اقامت ایرانیان در هتل های عربستان، منعقد شده است ولی مجوز نهایی پرواز به فرودگاه‌های عربستان از سوی طرف عربستانی، صادر نشده است.

علت واقعی این که چرا عربستان به هواپیمایی ایرانی اجازه پرواز به فرودگاههای آن کشور را نداده، هنوز روشن نیست و مقامات سیاسی هم در این باره اظهارنظری نکرده اند ولی واقعیت این است که تا مجوز پرواز در مرحله نهایی حضور حجاج صادر نشود، امکان سفر به عربستان وجود ندارد و ناکامی حج گزاران عمره بعد از ۹ سال همچنان ادامه خواهد داشت.