آشنایی با منشی پیامکی با پیام رسون

 علی اکبر صالحی، رییس سابق سازمان انرژی اتمی در آیین رونمایی از کتاب «کاوش مسائل اساسی ایران» با اشاره به این نکته که حکمرانی با جبر میسر نمی‌شود، گفت: امروزه کودکان ما باهوش هستند و در شبکه‌های اجتماعی با انواع استدلال و منطق‌ها روبه‌رو می‌شوند این در حالی است که برخی فقط با بر تن کردن لباس روحانیت با بیان خرافات دینی، شهد شیرین دین را از بین می‌برند.

خداوند در قرآن کریم به درستی می‌فرماید: «لا اکراه فی الدین قد تَبَینَ الرُّشْد مِنَ الْغَی» و هدف از بیان آن این است که حکمرانی با جبر محقق نمی‌شود بلکه با اختیار محقق خواهد شد.
علی اکبر صالحی، رییس سابق سازمان انرژی اتمی در آیین رونمایی از کتاب «کاوش مسائل اساسی ایران» گفت که ایران در طول تاریخ دوبار الگوی حکمرانی بوده است: دوران هخامنشیان و دوران جمهوری اسلامی.
مراسم رونمایی کتاب «کاوش مسائل اساسی ایران» با حضور رضا داوری اردکانی، رئیس فرهنگستان علوم، اشرف بروجردی رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، حجت الاسلام مصطفی محقق داماد رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم، و علی اکبر صالحی رئیس سابق سازمان انرژی اتمی ایران برگزار شد.
رضا داوری اردکانی در این نشست گفت: جلسات متعددی برای پیشبرد کتاب «کاوش مسائل اساسی ایران» با حضور اساتید و صاحبنظران برجسته برگزار شد و مجموع مباحث در جهت اصلاح مسائل کشور در حوزه‌های مختلف بود. در این جلسات اساتید رشته‌های مختلف علمی حضور داشتند که گفت‌وگوهای سازنده‌ای شکل گرفت و اساساً طرح مباحث ارزشمند از نکات مثبت مجموع این جلسات بود.
وی افزود: موضوع پیش آمده در افغانستان، فاجعه زمان ماست و مردم افغانستان مسئول آنچه که در کشورشان رخ داده، هستند و ما نیز پاسخگوی مسائل و مشکلات کشورمان هستیم.
علی اکبر صالحی رئیس سابق سازمان انرژی اتمی ایران گفت: ایران در طول تاریخ دو بار الگوی حکمرانی بوده است. بار اول در زمان هخامنشیان که حکمرانی خود را از شرق تا غرب گسترش داشت و توانست جهان را به خوبی و هوشمندانه اداره کنند و در مرتبه دوم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، شیوه حکمرانی مبتنی بر ولایت فقیه را پیش گرفت. حال باید دید کشوری که توانایی ارائه الگوهای حکمرانی را دارد آیا توانایی اصلاح پذیری نیز دارد؟
وی تاکید کرد: اگر جامعه را مانند فرزند تازه متولد شده درنظر بگیریم مراحلی که این فرزند طی می‌کند تا به رشد و نمو برسد برانگیختگی و شکوفایی ایجاد می کند که به اعتقاد من برانگیختگی انقلاب اسلامی ایران از مشروطه آغاز شد و تجلی و برانگیختگی آن در انقلاب سال ۱۳۵۷ نمایان شد.
صالحی گفت: کشور از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران تاکنون دوران بالندگی را طی کرده و ممکن است در این راه اشتباهات و قصوری رخ داده باشد. اما تلاش بر رسیدن به بالندگی بوده و به اعتقاد من برپایی جلساتی از این دست نمونه‌ای از سیر در مسیر بالندگی است.
رئیس سابق سازمان انرژی اتمی ایران اضافه کرد: جامعه فرهیخته جامعه به کمال رسیده است و محور اساسی در تحول جوامع آزاد اندیشی است و اگر محلی برای تضارب آرا وجود نداشته باشد تمامی مباحث اهالی علم و نظر، ابتر باقی می‌ماند. در هر دولت و حکومت امنیت ملی اصل و ملاک است و باید بر تعریف آزاد اندیشی کار کرد و حاکمان با منطق و استدلال مورد سوال قرار گیرند. اگر به دین خرافات اضافه شود زنگار به خود می‌گیرد و مسیر آن تغییر می‌یابد. وقتی که یک فردِ مسئول در کشور به عنوان متخصص خارج از عرف، درباره مذاکرات صحبت کند زیر سوال می‌رود، اما اگر شخصی در لباس روحانیت انواع خرافات را مطرح کند مورد سوال قرار نمی‌گیرد. از همین رو معتقدم مسئولیت اجتماعی در قبال گفتار ناثواب در کشور وجود ندارد و این امر یکی از مسائل اجتماعی مهم ایران است.
صالحی همچنین با اشاره به این نکته که حکمرانی با جبر میسر نمی‌شود، گفت: امروزه کودکان ما باهوش هستند و در شبکه‌های اجتماعی با انواع استدلال و منطق‌ها روبه‌رو می‌شوند این در حالی است که برخی فقط با بر تن کردن لباس روحانیت با بیان خرافات دینی، شهد شیرین دین را از بین می‌برند. خداوند در قرآن کریم به درستی می‌فرماید: «لا اکراه فی الدین قد تَبَینَ الرُّشْد مِنَ الْغَی» و هدف از بیان آن این است که حکمرانی با جبر محقق نمی‌شود بلکه با اختیار محقق خواهد شد. به اعتقاد من یک حکمران زمانی موفق است که اصلاح پذیر باشد و به سخنان نخبگان جامعه که از سر خیرخواهی نظرات خود را بیان می‌کنند گوش دهد.
اشرف بروجردی نیز در این نشست گفت: دغدغه بررسی مسائل مربوط به ایران از دو سال پیش آغاز شد و این سئوال مطرح بود که در جامعه اسلامی با چه نگاهی باید مسائل را حل و فصل کرد؟ از همین رو برای پاسخ به این سئوال مهم جلساتی برگزار شد که مسئولیت برپایی این جلسات به عهده استاد مصطفی محقق داماد بود و اندیشمندان و فرهیختگان بسیاری نظرات خود را در این کتاب مطرح کرده اند.
رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران ادامه داد: مسائل ایران در این جلسات با رویکرد ارائه راهکارهای مناسب به مسئولان کشور مورد بررسی قرار گرفت و استاد رضا داوری اردکانی در این زمینه نظریه قابل تاملی را ارائه کرد که مخالفان و موافقان بسیاری داشت. وی در طرح نظریات خود مطرح کرده بود که اصولاً مسئله‌ای وجود ندارد و به موضوعات جامعه نمی‌توان عنوان مسئله را الصاق کرد.
وی گفت: تعالی افکار در جهت فرهنگ‌سازی یک ایده، یاری رسان است و تشکیلات کوچک مدنی فرصتی برای تبادل اندیشه ایجاد کرده است و در این بین صاحبان اندیشه جایگاه بی‌بدیلی دارند. خوشبختانه نسل امروز گوش شنوا دارند و اهالی فکر و اندیشه تشنه شنیدن هستند. به اعتقاد من رسالت بزرگان این است تا ناگفته‌ها را برای نسل جوان بازگو کنند.
حجت الاسلام مصطفی محقق داماد رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم ایران در ادامه مراسم گفت: تحولات اجتماعی بر عهده مراکز علمی است و اگر مراکز علمی حرکت نکنند سطح فکری جامعه متحول نخواهد شد و در جلسات مربوط به کتاب «کاوش مسائل اساسی ایران» بر طرح مسائل و مشکلات مردم در اجتماع آزادانه تاکید می‌شد.
وی افزود: آنچه که امروزه در همسایگی ایران در افغانستان شاهد هستیم، نشان دهنده این مهم است که متفکران، علما، دانشمندان و غیره به فکر تحول فکری توده‌ها نبوده اند و این خطر که دوباره جهل، تاریکی و ظلمت بر اجتماع سایه اندازد نیز وجود دارد.
این حقوقدان تاکید کرد: جریانات پیش آمده در افغانستان اعلام خطر برای بازگشت جامعه به سمت ارتجاع است و متاسفانه تحول فکری در جامعه رخ نداده و تزریق خرافات به مردم در جریان است.
محقق داماد ادامه داد: در این بین سوالاتی از قبیل اینکه چه باید کرد که جامعه از جهل مطلق به خصوص جهل دینی نجات پیدا کند؟، مطرح است. بنده بارها به صراحت گفته ام جهل دینی خطری که متوجه جامعه ما است. به عبارت دیگر دین در لباس خرافات عرضه می‌شود اما آیا جامعه دیندار همراه با خرافات، بهتر از جامعه بی دین است؟ آیا دین کج اندیشانه بهتر از بی دینی است؟ پاسخ به این سوالات در کتاب «کاوش مسائل اساسی ایران» مطرح و مورد بررسی قرار گرفته است.
رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم ایران اضافه کرد: امید است در آینده اهل دانش و فرهنگ راه حل نهایی برون رفت از این شرایط را ارائه دهند تا آگاه شویم که با چه روش و زبانی توده جامعه هدایت می‌شود. به اعتقاد من باید فرهنگ تحول را سر سفره مردم آورد اما در حال حاضر پاسخ و راهکار روشنی برای تحقق این مهم وجود ندارد.
لازم به توضیح است فریبرز خسروی معاون کتابخانه ملی، غلامرضا ظریفیان رئیس اندیشگاه سازمان اسناد و کتابخانه ملی، آرمان ذاکری استادیار و گردآورنده کتاب «کاوش مسائل اساسی ایران» و مظفر پاسدار شیرازی معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان اسناد و کتابخانه ملی در مراسم رونمایی از کتاب «کاوش مسائل اساسی ایران» حضور داشتند.

سيدعليرضا ناجي، رئيس مرکز ويروس‌شناسي بيمارستان مسيح‌دانشوري به «فرهيختگان» گفت: «وقتي تا 6 ماه آينده واکسيناسيون جلو برود و سطح پوشش بالاتري از آن را داشته باشيم، بيماري از حالت پاندمي که همه‌گيري جهاني است به يک بيماري اندميک تبديل مي‌شود که مخصوص مناطق خاصي است. مي‌توان تصور کرد چيزي شبيه به آنفلوآنزا است. هرسال اين بيماري اندمي در سراسر دنيا وجود دارد ولي با شيوع کمي رو‌به‌رو و در برخي نقاط بيشتر و در برخي کمتر است. با توجه به واکسيناسيون در افرادي که لازم است (آنهايي که فاکتورهاي خطر دارند و بايد تزريق کنند) اين معضل يک بيماري محلي مي‌شود، به‌صورت بومي درمي‌آيد و به منطقه خاصي تعلق مي‌گيرد و راه‌هاي پيشگيري آن هم وجود دارند. هم واکسيناسيون و هم تا آن زمان داروهايي خواهيم داشت که بتوانيم درمان موثرتري از کوويد را داشته باشيم. درباره پيش‌بيني 6 ماه آينده توسط متخصصان و سازمان بهداشت جهاني، بالاخره اين سازمان با پيش‌بيني‌هايش و با صندوق کوواکس احتمالا اين برنامه‌ريزي را داشته که واکسن به‌صورت عادلانه بين کشورهاي مختلف پخش شود و تمام اينها منوط است به که اين اتفاق رقم بخورد، يعني درصدي از مردم در تمام دنيا واکسن را دريافت کنند و اندميک شدن آن به‌خاطر همين موضوع است که شايد يک‌سري از کشورها نداشته باشند و به‌نظر من اين کار هم خيلي معقول نيست. سازمان بهداشت جهاني تعهد دارد -همان‌طور که درباره بيماري‌هاي ديگر اين کار را کرده است- کمک کرده و بسترهاي لازم را ايجاد کند و براي آن کشورها واکسن ارزان‌قيمت را که توليد انبوه دارند، تهيه کند و به آن کشورها بفرستد و بتوانند واکسيناسيون را انجام دهند، همان‌طور که درباره فلج اطفال و سرخک و سرخچه چنين مي‌کند. سرخک و سرخچه نيز چنين حالتي را دارد ولي ما با واکسيناسيون زيادي که انجام مي‌دهيم آنها را به‌صورت اندميک درآورده‌ايم، امکان دارد کوويد هم به اين صورت شود. اينکه کشورهاي سرمايه‌دار پاي‌کار اين مساله باشند و دست از احتکار و انبارسازي واکسن مازاد بر نياز بردارند، بايد بگويم در هر صورت آنها نيز اين مساله را فهميده‌اند که اگر در اين کشتي همه با هم نباشند، اين مشکلات را متحمل مي‌شوند و وضعيت بدتر خواهد شد.

آنها اگر بستر واکسيناسيون را در کشور ايجاد و واکسن‌هاي جديد هم توليد کنند و به کشورهاي ديگر بفرستند، حتما به‌سمت اندمي پيش خواهيم رفت. وقتي به شرايط اندميک رسيديم هم بايد توجه داشته باشيم در آن زمان واکسيناسيون مانند واکسن آنفلوآنزا در افرادي صورت مي‌گيرد که ريسک بالايي دارند و درمعرض خطر هستند. مثلا افراد بالاي 60 سال واکسن تزريق کنند و کساني که بيماري‌هاي ريوي، متابوليک، کليوي و قلبي دارند، واکسن را دريافت کنند. درواقع بايد افراد با ريسک بالا براي ابتلا به بيماري کوويد را شناسايي و به آنها اين واکسن را تزريق و اينچنين بيماري را کنترل ‌کنيم. نظر ما اين است که مرگ‌ومير را کاهش دهيم. بايد به اين ويروس توجه کنيم و ببينيم در آينده چه رفتاري از خود نشان مي‌دهد. همچنين بايد گردشگري را کم کنيم، چون بالاي 90 درصد کشته‌هاي ما در افراد غيرواکسينه پيش‌آمده است؛ در تمام دنيا اين‌طور است و بستگي به نوع واکسني دارد که استفاده مي‌شود. اين برنامه قابل‌اجرا و در دسترس است، البته اگر اين کار انجام شود و همه‌چيز درست پيش برود.»

آشنایی با تبلیغات مکان محور با پیام رسون

آشنایی با ارسال پیامک منطقه ای

 حسين (عليه السلام) سرباز ره دين بود/ عاقبت حق‌طلبي اين بود/ قسم به سفره‌هاي خالي از نان/ نمي‌دهيم امان به غارتگران/ بريده بادا دست ستمگر/ الله‌اکبر الله‌اکبر؛ راستش اگر اين شعر را اواسط روايتم از نمازجمعه روز گذشته لواسان مي‌نوشتم، يعني همان‌جايي که حاج‌آقا لواساني از ميان جمعيت بلند شد و بعد از اينکه مکبر نماز نامش را صدا کرد و به‌سمت جايگاه براي خطبه رفت و يکدفعه اين نوا تمام مصلي را گرفت، آن‌طور که دوست داشتم حق مطلب ادا نمي‌شد. خصوصا اينکه با هربار خواندن دوباره آن، صداي قرص و محکم پير و جوان‌هايي که در مصلي لواسان بودند در گوش‌هايم مي‌پيچد و خلاصه اينکه حس و حال خاص و ويژه‌اي دارد.

ماجرا آن‌قدر فراگير نيست که بخواهم از ميانه راه شروع کنم، اما خب آن‌قدرها هم سربسته و درخفا نبود، اين‌که يک امام جمعه، نمازجمعه را صرفا جايي براي هدايت به تقواي الهي نديد و پرچم عدالتخواهي را در جايي بلند کرد که پر بود از ناعدالتي و تبعيض و مانور سرمايه‌هاي بادآورده! حاج‌آقا لواساني که از حوالي سال 93 به امامت جمعه لواسان رسيد تا حدود 7 سال بعد، يک تفاوت اساسي با بسياري از ائمه‌جمعه دارد. تفاوتي از جنس مطالبه‌گر بودن، عدالتخواه و ضدفساد بودن. منتها اين امام‌جمعه عدالتخواه و به قول بچه‌هايي که ديروز در آخرين نمازجمعه لواسان حاضر بودند، امام‌جمعه مشتي، به دلايلي که هنوز مشخص نيست، از اين جايگاه کنار گذاشته شد. نيتي بر روايت اقدامات او در اين چندسال امامت جمعه لواسان ندارم، چون آن‌قدر طولاني است که اگر گوشه‌اي از آن را هم بنويسم، بايد چند صفحه‌اي اضافه‌تر از روزنامه را در اختيار بگيرم، اما براساس شواهد و آنچه همه مطالبه‌گران و دلسوزان متفق‌القول به آن اشاره دارند، همين خوي مطالبه‌گري، همين پاي کار بودن و عدالتخواه بودن، علت اين برکناري و کنار گذاشته شدن است.

روز گذشته به‌خاطر چند مساله، جمعي از دانشجويان، عدالتخواهان و دغدغه‌‌مندان جريان عدالتخواهي در کشور، در کنار عده‌اي از مردم لواسان که حسابي ناراحت از کنار گذاشته شدن حاج‌آقا لواساني بودند، در مصلاي اين شهر گرد هم آمدند و انتقاد و گلايه‌هاي خود را ضمن تقدير و حمايت از اين امام‌جمعه ابراز کردند. مساله اول اصل همين اقدام بود، چرا امام‌جمعه‌اي که اقدامات و مشي و مدل حضور و بروزش در يک منطقه پرفساد تا اين حد موردتوجه عموم مردم بوده و براي حمايت از او چندين و چندبار از اقصي‌نقاط کشور در اين منطقه گرد هم آمدند بايد کنار گذاشته شود؟ مورد دوم، عدم اعلام علت اين اقدام بود. چرا و با چه استدلالي به‌يکباره چنين تصميمي گرفته مي‌شود و شوراي سياستگذاري ائمه‌جمعه حاج‌آقا لواساني را با اين حد از اثرگذاري و اقبال عمومي از امامت جمعه لواسان کنار مي‌گذارد؟ به‌هرحال از اصلي‌ترين مطالبات در چنين اتفاقاتي علت آن است، علتي که در اين فقره هم مثل خيلي ديگر از موارد، فعلا مشخص نيست و نشده! سومين مساله‌اي هم که باعث اين گردهمايي و حضور پرشور در نمازجمعه لواسان شد، حمايت از عدالتخواهي و ادامه اين مسير بود. دانشجويان، طلاب و اقشار مختلفي که درد عدالت داشتند و دلسوز اين جريان بودند، از راه‌هاي دور و نزديک، حتي از خوزستان(!) خودشان را به لواسان رساندند، تا در اين مراسم حاضر باشند و ضمن خداقوت و تقدير از حاج‌آقا لواساني گلايه خود را هم به گوش مسئولان برسانند و بپرسند چرا؟

همه بودند، هم عدالتخواهان و هم امنيتي‌ها!

اواخر هفته گذشته بود که بعد از کنار گذاشتن حاج‌آقا لواساني از امامت جمعه لواسان تشکل‌هاي دانشجويي و فعالان اجتماعي و عدالتخواهي نسبت به آن واکنش نشان دادند و برنامه‌ها و تحليل‌ها و البته نامه‌نگاري‌هايي را صورت دادند. کمي گذشت، تا اينکه فراخواني از سوي همين تشکل‌ها و فعالان جهت حضور در آخرين نمازجمعه لواسان با امامت حاج‌آقا لواساني منتشر شد. پيرو همين ماجرا من هم به دو دليل اول حمايت از اين اتفاق و حمايت از چهره‌اي عدالتخواه در کسوت امامت جمعه و هم تهيه گزارشي از اين حضور پرشور راهي لواسان شدم. مسير همچون سابق آخر هفته‌ها پر بود از خودروهايي که به اين منطقه خوش‌آب‌وهوا مي‌رفتند، خودروهايي که اکثرا لوکس و براي صاحبان همان ويلاهاي معروف لواسان است. به نزديکي مصلي رسيدم و چون حدود 1.5 سال بود که آنجا نرفته بودم، گمانم بود که بايد سوالي هم بکنم، منتها خودروهاي انتظامي و حضور ماموران امنيتي و انتظامي خيالم را راحت کرد که راه را اشتباه نيامده‌ام. جوي سنگين که با دوربين به دست بودن بعضي و تصويربرداري از چهره نمازگزاران عجيب‌‌تر هم به نظر مي‌رسيد. وارد مصلي شدم و چند دقيقه‌اي با دوستاني که مي‌‌شناختم گعده‌اي گرفتيم و گپ زديم تا اينکه حاج‌آقا لواساني آمدند. خوش و بش کوتاهي کرديم تا اينکه موذن اذان داد و از حاج‌آقا دعوت شد براي آخرين خطبه به جايگاه برود. مصلي رفته‌رفته پرتر مي‌شد. نيروهاي انتظامي و امنيتي هم بيشتر! همه‌چيز طبق روال هميشگي نمازهاي جمعه پيش رفت، فقط مصلي اين‌بار پرتر از هميشه بود. حاج‌آقا که در جايگاه قرار گرفت، صداي شعرخواني جوانان پلاکارد به دست که شعارهاي اعتراضي و عدالتخواهانه‌اي روي آن نوشته شده بود، بلند شد و اين شعر را خواندند: «حسين سرباز ره دين بود/ عاقبت حق‌طلبي اين بود/ قسم به سفره‌هاي خالي از نان/ نمي‌دهيم امان به غارتگران/ بريده بادا دست ستمگر/ الله‌اکبر الله‌اکبر» سر آخر هم با يک تکبير جانانه همه سکوت کردند و منتظر سخنان و خطبه‌خواني حاج‌آقا لواساني شدند.» خطبه اول طبق روال هميشگي نمازهاي جمعه فضاي عبادي داشت و به بيان برخي موضوعات ديني و عبادي گذشت. اما خطبه دوم، متفاوت شد و حاج‌آقا لواساني که خوب مي‌دانست اين جمعيت، اين جوانان و عدالتخواهان براي چه آنجا حاضر شده‌اند، سر اصل مطلب رفت و آنچه منتظرش بوديم، گفت. نه شلوغي بود و نه بي‌انضباطي و نه تشويش و نه هيچ‌چيزي که نيروهاي امنيتي و انتظامي منتظرش بودند. همه‌چيز در آرامش. راستش را بخواهيد يک نوعي از سرخوردگي، نوعي از نااميدي در چشمان و سخنان جواناني که در جمع حاضر بودند، ديده مي‌شد. خيلي از اينها همان‌هايي بودند که حدود دو سال پيش و در ماجراي زمين‌خواري‌ها و ويژه‌خواري‌هايي که در لواسان اتفاق افتاده بود در همين مصلي حاضر شده بودند و در حمايت از امام‌جمعه شهر کلي سر ذوق و کيف بودند. اما اين‌بار يک حس شکستي همه را آزار مي‌داد. انگار ليدر اين جريان، رهبريت اين ماجرا در لواسان را از دست داده بودند و نتيجه آن‌همه پيگيري و شور عدالتخواهي پوچ بود.

عدالت، فساد و تبعيض؛ 3 مساله اصلي لواسان بود

بالاتر از خصوصيات حاج‌آقا لواساني گفتم و نوشتم، مي‌خواستم بيشتر هم بنويسم، اما بهتر اين بود که از حرف‌هاي خودشان وام بگيرم و اصلا همان‌ها را با هم مرور کنيم. خطبه دوم را تا آنجا که امکانش فراهم بود و سروصداي مصلي و جو حاکم اجازه مي‌داد، نوشتم. حاج‌آقا لواساني در خطبه دوم نمازجمعه ديروز گفت: «به فضل الهي 7 سال بنده در اين مکان خدمتگزار نمازگزاران بودم. در اوايل که بنده آمدم، در سال 1393، پدر شهيدي به من گفت اگر مي‌خواهيد خطبه تقويمي بيان کنيد ما خودمان مي‌توانيم. شما بايد ببينيد مشکلات و دردهاي مردم چيست و دنبال همان‌ها باشيد. 7 سال خيلي خوب گذشت. کارهاي نکرده زياد است. اوايل که امام‌جمعه بودم خدمت حضرت‌آقا رسيدم، فرمودند شما نمي‌توانيد تمام مشکلات شهر را حل کنيد. يکي دو مساله را پيدا کنيد و روي همان‌ها کار کنيد و همان مسائل را پيگيري کنيد. اين سخن حکيمانه‌اي بود. من مشکلاتي را که در منطقه داشتيم، مطالبه کردم. در لواسان اولويت چه چيزي بود؟ منطقه‌اي خوش‌آب‌وهوا با ويژگي‌هاي خاص خود چه مسائلي دارد؟ با مردم و بومي لواسان جلسه گذاشته و صحبت مي‌کردم و مشکلات آنها را شناسايي مي‌کردم. در منظومه فکري جست‌وجو کردم تا بدانم چه چيزي اولويت است و چه انتظاري از امام‌جمعه دارند. با مردم نشست و برخاست کردم. از نزديک صحنه را ديدم و مشکلات مردم را احصا کردم. اهداف و آرمان‌هاي انقلاب اسلامي را در اين منطقه رصد و مشاهده کردم سه مساله اساسي در منطقه وجود دارد. مساله اول عقب‌مانده عدالت است. مساله دوم فساد و ديگري تبعيض است. اين سه مورد کاملا مشهود بود. بار منفي که اين سه مطلب داشت فاصله طبقاتي شديدي ايجاد کرده بود، جريان اشرافي‌گري که کاملا در منطقه تنيده بود، در منطقه ما انسان‌هاي متمول بسياري داشتيم. يک مساله اين بود که به‌شدت کرامت انساني خدشه‌دار مي‌شد، همچنين آرمان‌ها و اهداف انقلاب کنار گذاشته شده بود. وقتي درباره اين مسائل در اين منطقه صحبت مي‌کرديد، مسئولان وقت آن دوره در کنار گوش من مي‌خنديدند! انقلاب و امام را نمي‌دانستند چيست و کيست! آرمان‌ها و اهداف انقلاب در اينجا به عقب رانده شده بود. من مطالبه را آغاز کردم. به نظرم رسيد بهترين راهي که به‌عنوان امام‌جمعه بايد دنبال کنم، بحث عدالت است.»

مشروعيت همه ما وابسته به عدالتخواهي است

لواساني ادامه داد: «بحث مبارزه با فساد ذيل عدالت است، بحث مبارزه با تبعيض ذيل عدالت است. بايد سراغ عدالت مي‌رفتيم و عدالت را مطالبه مي‌کرديم. خيلي مطالعه ‌کردم و مطالب زيادي خواندم. بسياري از مسئولان نمي‌دانستند عدالت به چه معناست. تصور ما اين بود که عدالت بدين معناست که توزيع ثروت در دولت و قدرت سياسي به‌درستي انجام شود. درنتيجه تصور خيلي دقيقي از بحث عدالت نداشتيم. مقام‌معظم‌رهبري مي‌فرمايند عدالت تکليف ديني است و هرکسي اين چيزها را از اسلام جدا کند، اسلام را نشناخته است. هرکسي عدالت را از اسلام جدا کند اسلام را نشناخته است. اين تعبير دقيقي است. با مصلحت‌انديشي و محافظه‌کاري نمي‌توان عدالت را حاکم کرد. حاکميت دين خدا به معناي عدالتي شدن در معناي واقعي کلمه است. حاکميت دين خدا در اين است. اگر دين خدا را حاکم مي‌کنيد بايد عدالت را برقرار کنيد و اگر عدالت اجتماعي نباشد دين خدا حاکم نشده است حتي اگر در ظاهر اسم خود را جمهوري اسلامي بگذاريم. مشروعيت من و شما وابسته به مبارزه با فساد، مبارزه با تبعيض و عدالتخواهي است. اگر از عدالت عيني حرف مي‌زنيم يعني چيزي مثل باستي‌هيلز سر باز نکند و به همه دهن‌کجي کند، اين ويلاهاي عجيب سر باز نکند که دهن‌کجي کند. اگر نسبت به اينها سکوت کنيم، نامشروع هستيم. ما براي عدالت آمده‌ايم. بايد عدالت را جاري کنيم والا فايده‌اي ندارد. دعوت به نظام اسلامي منهاي اعتقاد راسخ و عملي در راه عدالت اجتماعي دعوتي ناقص بلکه دروغ و غلط است که غيراسلامي و منافقانه خواهد بود. عدالت قابل معامله نيست، حاکم بر همه‌چيزهاي ماست. هيچ‌يک از مسائل گوناگون، اعم از فرعي و مسائل حکومت اسلامي، نمي‌تواند با عدالت معامله شود. اين اصل است. به تعبير طلبه‌ها عدالت بر همه‌چيز حکومت دارد. اين بيان روشن و صريح رهبري است. حال عده‌اي عدالت را زير پا مي‌گذارند، عده‌اي فقط به منافع خود توجه مي‌کنند، من بايد سکوت کنم؟ من بي‌تفاوت باشم؟ دنبال مسئوليت بروم؟ اگر نماز مي‌خوانم اين نماز درست است؟ کسي که دعوت به تقوا مي‌کند اين راه درست است؟ در اسلام عدالت ناشي از حق است. عدالت‌ورزي يک وظيفه الهي است. اينها تعبير من نيست بلکه تعبير رهبري است. پس حق نداريم سکوت کنيم. بايد با تمام قوا به‌دنبال عدالت برويم. حرف کلي و زيبا را ما نيز مي‌توانيم بيان کنيم، اما اين حرف‌ها توخالي است. بدون عدالت، بدون استقرار عدل توحيد معنايي ندارد. فلسفه وجودي ما عدالت است. واقعا بايد با فساد مبارزه کنيم. اين تعبيرهاي حضرت‌آقا است.»

بروز فساد تعجب‌آور نيست مبارزه نکردن با فساد تعجب‌آور است

امام‌جمعه لواسان گفت: «از عدالت و کرامت انساني عقب مانديم. به‌عنوان انقلابي چه وظيفه‌اي داريم؟ در هر جايي هستيد، روحاني هستيد، دانشجو هستيد، کاسب هستيد، امام‌جمعه هستيد، بايد در مسائل کشور دقت کنيد. عدالت تندروي نيست بلکه حق‌گرايي است. اين پرچم مطالبه‌گري را زمين نگذاريد. رهبري درباره مبارزه با فساد چه مي‌فرمايند؟ باز تکرار مي‌کنند مبارزه با فساد کار جهادي است. هيچ‌کسي نمي‌تواند براي اين کار که براي انقلاب و نظام اسلامي تعيين‌کننده است، خود را کنار بکشاند و از اين کار شانه خالي کند. همه بايد در اين زمينه فعال شوند. از اين صريح‌تر چه مي‌خواهيد؟ از اين جدي‌تر چه مي‌خواهيد؟ بروز فساد تعجب‌آور نيست، مبارزه نکردن با فساد تعجب‌آور است. اين تعبير را با دقت توجه کنيد. من در منطقه ببينم فسادي رخ مي‌دهد اما چشم خود را ببندم، نبايد از من تعجب کرد؟ يکي از مشکلاتي که وجود دارد تبعيض نسبت به مردمي است که کار و جايگاهي نداشتند. اگر فردي ديواري مي‌سازد سريع خراب مي‌کنند و با شديدترين وجه برخورد مي‌کنند ولي با از ما بهتران اين مواجهه نبود. سراغ ضعفا و افراد کوچک نروند و افراد اصلي را رها نکنند. يکي از ظلم‌هاي بزرگ تبعيض است. با اين نگاه تکليف خود را فهميدم. الان هم در پيشگاه خداوند شرمنده‌ام که وظيفه خود را انجام نداده‌ام. بيشتر از اين بايد تلاش مي‌کردم و بايد از اين امر استغفار کنم. به فضل الهي گروهي جوان و باانگيزه آمده‌اند و هستند. در تهران و در سراسر کشور کار مي‌کنند. اين خيلي خوب است.»

حضور جوانان يعني انقلاب زنده و پيش‌رونده است

حاج‌آقا لواساني در پايان گفت: «اين آخرين خطبه حقير است و به معناي واقعي کلمه عنوان مي‌کنم که واقعا ناراحت نيستم. هر چيزي که در دلم است، بيان مي‌کنم که ذره‌اي به اين جايگاه وابسته نيستم؛ چراکه بار مسئوليت امام‌جمعه از روي دوش اين حقير برداشته شد. اين بار سنگيني است. تجربه‌هاي گرانبهايي را کسب کردم. نگاه به آرمان‌هاي انقلاب، نگاه به امام، نگاه من به سيستم کشور، نگاه من به عدالت همانند بسياري از مسئولان کشور نبود. مشکلات عيني و جزئي و درشت مردم را شناسايي کردم. اگر بخواهيد عدالت را محقق کنيد بدون مشارکت مردم امکان ندارد. عدالت توزيع قدرت است. کار دست مردم بيفتد، مردم در همه صحنه‌ها حضور داشته باشند. نکته ديگر اين است که در اين مدت دوستان زيادي از اقشار مختلف پيدا کردم به‌ويژه از دانشجويان و دوستان رسانه‌اي هم در لواسان و هم در شميرانات و هم در تهران، در اهواز، همدان و شهرهاي مختلف بودند. اين براي بنده حقير غنيمت است. من اصلا تصور نمي‌کردم اين عکس‌العمل ايجاد شود، اين عکس‌العمل هم در رسانه‌ها و هم در فضاي مجازي قابل مشاهده بود. از جاهاي مختلف کشور با من تماس گرفته مي‌شد. کساني بودند که من نمي‌شناختم. از اين عکس‌العمل‌ها خيلي خوشحال و اميدوار شدم. مي‌دانم اين افراد که تعداد آنها کم نيست پاي کار ايستاده‌اند يعني انقلاب زنده و پيش‌رونده است. جوان ما محکم ايستاده است، جوان ما مطالبه‌گري مي‌کند. با من کاري ندارد ولي براي او عدالت و آرمان‌هاي انقلاب مهم است. اين اميدواري براي من وجود دارد. انقلاب اسلامي با محافظه‌کاري و مصلحت‌انديشي جلو نمي‌رود. در زمينه امربه‌معروف و نهي‌ازمنکر واقعا ايستاده و مصداقي وارد شده‌ايم. اگر اين‌گونه نباشد و اگر حرفي بزنيد و به کسي برنخورد، وراجي مي‌کنيد. اگر حرفي بزنم و کسي چيزي به من نگويد، حرف من مفت است. ‌شأن حرف به مصداقي بودن آن است. الحمدلله اين ‌بار از روي دوش من برداشته شد و از دوستان در شوراي سياستگذاري تشکر مي‌کنم و به تصميم آنها احترام مي‌گذارم و اصلا نگران نيستم. از مردم شما لواسان حلاليت مي‌طلبم. از عدالتخواهان انقلابي و دوست‌داشتني، از طلبه‌هايي که به بنده در اين مسير کمک و مشورت مي‌دانند، تشکر مي‌کنم.»
 

از چند روز پيش که زمزمه کناره‌گيري صادق آملي‌لاريجاني به گوش رسيد، اين گمانه مطرح شد که شايد اختلافات بروزکرده ميان او با ساير اعضاي شوراي نگهبان در خردادماه امسال بر سر ردصلاحيت يکي از نامزدها، دليل اين کناره‌گيري بوده است. روز شنبه 13شهريور، وقتي حکم انتصاب رهبر انقلاب براي حجت‌الاسلام سيداحمد حسيني خراساني به‌عنوان جانشين آملي‌لاريجاني رسانه‌اي شد، معلوم شد که آن زمزمه‌هاي پيشين، اصلا صورت حقيقي داشته‌اند. اما آيت‌الله آملي‌لاريجاني تا پيش از خروج از شوراي نگهبان، چه روند سياسي را طي سال‌هاي گذشته طي کرد؟ پيش از آنکه وارد بحث اصلي يعني عملکرد سياسي شيخ صادق آملي‌لاريجاني طي سه سال گذشته بشويم، شايد بد نباشد درباره جايگاه علمي او قدري سخن بگوييم. شيخ صادق تا پيش از سال1388 و جلوس بر مسند رياست قوه قضاييه، چهره‌اي عمدتا فيلسوف و اهل درس و بحث فقهي بود و به هيچ صورت، سياستمدار در معناي اعم کلمه‌اش نبود. شيخ صادق پيش از گرايش به علوم و معارف اسلامي، علقه و علاقه وافري به رياضيات داشت. فرزند پنجم آيت‌الله «ميرزاهاشم آملي‌لاريجاني» که سال1339 در شهر نجف اشرف به دنيا آمد و در دوسالگي با خانواده به قم مهاجرت کرد، دوره کودکي و نوجواني را در همين شهر گذراند و به دبستان و دبيرستان رفت. بنابر اخبار و اسناد منتشره از زندگي شيخ صادق، او تا پيش از ديپلم گرفتن تقريبا همه کتاب‌هاي رياضي مربوط به دوره دانشگاه را بدون استاد خوانده و فراگرفت. رياضي‌خواني و رياضي‌داني‌‌‌ شيخ صادق به‌حدي بود که از دانشگاه صنعتي‌شريف بورسيه تحصيلي گرفت و قرار بود تحصيلات خود در رشته رياضي را در کشورهاي ديگر دنبال کند. بااين‌حال، تشويق پدر به يادگيري علوم اسلامي و فلسفه، شيخ صادق را از ادامه رياضي‌خواني بازداشت و زندگي او به‌کلي دچار چرخش شد.

 از رياست قوه‌قضاييه تا افزايش هجمه‌هاي سياسي  
 منتقدان شيخ صادق آملي‌لاريجاني، دوران رياست او بر قوه‌قضاييه (1388-1397) را دوره رسوخ‌ناپذيري دستگاه قضا و انسداد در حوزه نقد و پرسشگري مي‌دانند. فارغ از اين‌گونه ادعاها که صحت‌سنجي آن‌ها به اسناد و مدارک کافي  و بحث نياز دارد، اين را مي‌شود با قوت و قدرت تصريح کرد که وقتي شيخ صادق در اسفندماه سال1397 زودتر از موعد معمول از جايگاه رياست قوه قضاييه توديع شد، او وارد دوره جديدي از فعاليتش در سپهر سياسي ايران شد؛ دوره‌اي که شدت گرفتن هجمه‌ها و انتقادها عليه قاضي‌القضات پيشين، ويژگي چشمگير و ويژه آن به‌شمار مي‌آمد.حواشي مربوط به پرونده معاون پيشين امور اجرايي حوزه رياست سابق قوه‌قضاييه، موجب شد که فضاي سياسي نسبت‌به آملي‌لاريجاني قدري دچار تغيير شود. باوجوداين انتصاب به‌عنوان رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام که طبق قانون اساسي حکم بازوي مشورتي مقام معظم رهبري را دارد، براي آملي‌لاريجاني اعتبار دوباره‌اي در عرصه سياسي ايران آفريد و باعث دفع شدن بسياري از انتقادها نسبت‌به او شد.بااين‌حال، برخي جريان‌هاي سياسي دست از حاشيه‌سازي عليه شيخ صادق برنداشتند و در فرصت‌هاي مقتضي به توليد خبر  نسبت‌به او پرداختند. يکي از شايعات در مردادماه سال1398 ايجاد شد؛ آنجا که برخي کانال‌ها خبر مهاجرت او به شهر نجف در عراق را منتشر کردند. شايعه مزبور، همان زمان صراحتا ازسوي يکي از نزديکان آملي‌لاريجاني رد شد اما وجود اخباري ازاين‌دست نشان مي‌داد که يک جريان خاص در داخل ايران - که يکسر آن به اصلاح‌طلبان تندرو و سر ديگرش به طيف حاميان احمدي‌نژاد (فرقه بهار) مي‌رسيد - چندان بدش نمي‌آيد براي گرفتن انتقام سياسي از آملي‌لاريجاني، او را از دايره نظام بيرون براند. بااين‌حال، انتقادها و بعضا هجمه‌ها عليه آملي‌لاريجاني پاياني نيافت.مورد بعدي که موجب واکنش تند آملي‌لاريجاني شد، اظهارات مرحوم شيخ محمد يزدي، رييس پيشين جامعه مدرسين حوزه علميه قم بود. مرحوم يزدي در اظهاراتي که رسانه‌ها به نقل از او منتشر کردند، صحبت‌هايي درباره وضعيت حوزه‌علميه منتسب به شيخ صادق آملي‌لاريجاني و نيز وضعيت پرونده اقتصادي معاون پيشين او مطرح کرد. اين اظهارات با واکنش تند و بي‌سابقه آملي‌لاريجاني همراه شد. آملي‌لاريجاني در يک بيانيه اتهامات عليه حوزه‌علميه ولي‌عصر را اين‌گونه پاسخ داد: بنده در همين ساختمان جامعه مدرسين براي نمايندگان طلاب و فضلا به‌طور مبسوط مساله ساختمان مدرسه علميه، ولي‌عصر را توضيح داده‌ام و شما حتما اجمال آن را شنيده‌ايد. يکبار هم که در منزل خودتان حضوري توضيح داده بودم، ولي گويي بناي شما بر اين است که بر مطالب خلاف واقع‌تان اصرار بورزيد. او درباره پرونده طبري نيز اظهار کرد: اينجانب هيچ‌گاه اعتراض نکرده‌ام که چرا گرفته‌ايد، دستگاه قضايي خود بايد بگويد. سخن بر سر فضاسازي‌هاي رسانه‌اي است. همه اين فضاسازي‌ها نشان از آن دارد که يک پروژه بزرگ‌تري در پس اين القائات نهفته است و آن تخريب اينجانب و شايد هم تخريب‌هاي ديگر.

هرچند بگوومگو ميان دو شيخ مطرح حوزه علميه قم، نهايتا با ديده‌بوسي و تعريف و تمجيد طرفين از همديگر خاتمه يافت، ليکن آنچه واضح مي‌نمود اين بود که مي‌شد اين دو چهره، بصيرت و تامل بيشتري از خود در مناقشه پيش‌آمده خرج کنند تا سوژه خبري به رسانه‌هاي معاند خارجي و مغرض داخلي داده نشود.
 
لاريجاني‌هاو 1400
 با‌وجوداين، حاشيه‌هاي اطراف آملي‌لاريجاني و افزايش هجمه‌ها عليه او را مي‌شد از زاويه کاهش نقش لاريجاني‌ها در پهنه سياسي ايران نيز تحليل کرد. شيخ صادق آملي پس از 9سال رياست بر قوه‌قضاييه، با فضاي متفاوتي از منظر سياسي روبه‌رو شد که پيشتر با آن روبه‌رو نشده بود. علي لاريجاني، اخوي شيخ صادق هم پس از سپري شدن 12سال رياستش بر قوه مقننه، از اين عرصه کناره گرفت و همزمان پذيراي انتقادات تندي ازسوي جريان‌هاي سياسي شد. بااين‌حال، کانديداتوري علي لاريجاني در انتخابات رياست‌جمهوري1400، فصل جديدي از سير سياسي شيخ صادق را رقم زد. پس از اينکه صلاحيت علي لاريجاني به تاييد شوراي نگهبان نرسيد، شيخ صادق دست به واکنش تندي زد. صفحه توييتري منتسب به او، در رشته توييتي اقدام شورا در ردصلاحيت برادرش را «غيرقابل دفاع» خواند. هرچند فرداي انتشار اين رشته‌توييت، شيخ صادق قدري در لحن شکايت خود تجديدنظر کرد ليکن معلوم بود رييس پيشين قضا از حکم صادره عليه برادرش، بسيار شاکي است. پابرجايي شکايت و دلخوري آملي‌لاريجاني از عملکرد شوراي نگهبان، آنجايي مبرهن شد که او علي‌رغم حضور در مراسم تنفيذ رييس‌جمهوري منتخب،  در مراسم تحليف شرکت نجست اما اوج ماجرا آنجايي بود که شيخ صادق از امضاي اعتبارنامه سيدابراهيم رئيسي امتناع کرد تا نشان بدهد قصه انتخابات 1400، هنوز براي او تمام نشده است.پس از همه اين ماجراها، طي
يک هفته اخير زمزمه‌هايي دال بر کناره‌گيري آملي‌لاريجاني از شوراي نگهبان مطرح شد؛ زمزمه‌هاي کم‌سو که کسي در مقام رد يا تاييد آن برنيامد تا اينکه 
رهبر انقلاب روز شنبه 13شهريور در حکم انتصاب خود خطاب به حجت‌الاسلام سيداحمد حسيني خراساني نوشتند: «با عنايت به کناره‌گيري حضرت آقاي آملي دامت‌برکاته از عضويت شوراي نگهبان و با تشکر از خدمات علمي ايشان در آن شورا، جنابعالي را به عضويت آن شوراي معظم منصوب مي‌کنم». اما آيا نمي‌شد داستان آملي‌لاريجاني و شوراي نگهبان جور بهتري به پايان برسد؟
 
مراقبت از يک سرمايه
 آملي‌لاريجاني از نخبگان و سرمايه‌هاي علمي حوزه علميه هستند که به‌عنوان يک فقيه اصولي بر علوم انساني مدرن و به‌ويژه فلسفه تحليلي هم مسلط هستند و از اين حيث در عدد فقهاي ممتاز قرار مي‌گيرند. همين ويژگي‌هاي علمي در کنار اعتقاد نظري و عملي ايشان به انقلاب اسلامي که در بيان و عمل اين فقيه ديده شد، موجب اعتماد و لطف رهبر انقلاب به ايشان در مناصب مختلف چون شوراي نگهبان، قوه‌قضاييه، مجمع تشخيص مصلحت نظام و دانشگاه امام صادق(ع) شد. در چنين شرايطي ورود آيت‌الله آملي به مجادله با مرحوم آيت‌الله يزدي که اتفاقي تلخ و ناگوار در سطح علماي تراز اول قم به نظر مي‌رسيد، شروع يک روند نگران‌کننده بود که متاسفانه پس از انتخابات سال1400 هم ادامه يافت. به‌واسطه جايگاه و مقام آيت‌الله آملي در جمهوري اسلامي بهتر اين بود که هرگونه انتقادي از شوراي نگهبان دستمايه رسانه‌هاي اپوزيسيون نمي‌شد و به بيرون از صحن شورا انتقال نمي‌يافت و مي‌توانست در گفت‌وگوهاي درون شورايي موردتوجه قرار گيرد. ترديدي نيست که فصل الخطاب در نظام قانون است و هرگونه انتقاد و گفت‌وگويي درنهايت بايد براساس قانون به جمع‌بندي و نتيجه نهايي برسد. سلوک و رويه رهبري هم غير از اين نبوده است. ايشان باوجود داشتن چند نکته نسبت به رفتار شوراي نگهبان اما درنهايت قانون را فصل الخطاب دانستند. متاسفانه اما گفته‌هاي علني آقاي آملي از اتفاقات شوراي نگهبان به‌گونه‌اي بود که عملا استعفاي آقاي آملي از اين شورا پيش‌بيني مي‌شد و با اصرار ايشان به وقوع هم پيوست. يک استعفاي اشتباه که راه را براي مخالفان باز مي‌کند تا با تفسيرهاي خود ميان آيت‌الله و نظام اسلامي فاصله بيندازند. البته ناگفته نماند که امضا نکردن اعتبارنامه آقاي رئيسي هم خود بخشي از اين روند اشتباه بود که با استعفا ادامه يافت.

در اين ميان آنچه مهم است بستن راه شکاف ميان ايشان و نظام از جانب آيت‌الله و چهره‌هاي صاحب‌نفوذ کشور است. استعفاي ايشان از شوراي نگهبان نبايد به شکاف ميان ايشان و نظام بينجامد چراکه سرمايه‌اي مانند آيت‌الله آملي را حتي به‌واسطه اشتباه خود ايشان نبايد به‌راحتي از دست داد. استعفاي ايشان از شوراي نگهبان نبايد آغاز و ادامه روندي باشد که از چند سال گذشته شروع شده بلکه بايد تبديل به نقطه پاياني اين شکاف شود. همه دلسوزان انقلاب بايد نسبت به آينده نگران باشند و با گفت‌وگو و آرام کردن فضا تلاش کنند که اين شکاف ايجاد شده نه‌تنها افزايش نيابد بلکه کاهش هم يابد تا هم به‌واسطه وزن علمي آيت‌الله اين سرمايه در خدمت رونق حوزه‌هاي علميه قرار گيرد و هم ايشان در فضايي متفاوت ازآنچه گذشته همچنان در کنار رهبري و انقلاب بمانند. نه سياسيون و نه خود آيت‌الله فراموش نکنند که جايگاه ايشان متفاوت از ديگران است و بايد اين جايگاه حفظ شود.

سامانه پیامک ویژه مدارس شیراز

آشنایی با تبلیغات اینترنتی با پیام رسون

رابرت مالی، نماینده آمریکا در امور ایران روز چهارشنبه در گفت‌وگویی با رادیو فردا در پاسخ به این سوال که "شما از کجا اطمینان دارید که توافق به نتیجه می‌رسد" گفت: ما نمی‌دانیم. ما نمی‌دانیم که در صورت بازگشت آمریکا به برجام، قصد ایران همچنان بازگشت به پایبندی به برجام است یا نه. ما می‌گوییم که اگر قصد ایران احیای برجام باشد، قصد ما نیز همان است و ما باید بتوانیم بر سر آن مذاکره کنیم و به بازگشت دوجانبه به توافف هسته‌ای دست یابیم. ما از تحریم‌های خود که در مغایرت با برجام است بازخواهیم گشت و ایران نیز از گام‌ها و اقدام‌های مغایر خود با برجام بازخواهد گشت. 

وی ادامه داد: احیای برجام ممکن است. ما می‌خواهیم به توافق دست یابیم‌. به محض اینکه ایران برای به نتیجه رساندن مذاکرات به وین بازگردد، ما نیز آماده بازگشتن خواهیم بود. ما تا زمانی که موضع ایران را نشنویم، از پاسخ آن‌ها مطلع نخواهیم شد.

نماینده آمریکا در جواب این سوال که آیا تاکنون پاسخی از دولت جدید ایران دریافت نکرده‌اند، بیان کرد: اول باید تصریح کنم که ما به طور مستقیم با ایران در ارتباط نیستیم چراکه دولت ایران مستقیما با ما صحبت نمی‌کند. آن‌ها از طریقه واسطه‌ها همچون چین، روسیه و اروپا با ما در ارتباط هستند. ما شنیده‌ایم که آن‌ها در یک بازه زمانی برای بازگشت به وین آماده خواهند بود اما ما نمی‌دانیم که ان بازه زمانی کی است. ما در دور ششم مذاکرات به پیشرفت‌های بزرگی دست یافتیم اما تمام اختلافات برطرف نشد. اگر ایران با موضع تندرویانه‌تری بازگردد حل این اختلافات سخت‌تر خواهد شد.

وی افزود: ما امیدواریم که آن‌ها با موضع واقع‌گرایانه‌ای به مذاکرات بازگردد. ما حاضریم که سازش کنیم و امیدواریم که آن‌ها نیز همین کار را انجام دهند.

رابرت مالی در بخشی دیگر از سخنان خود در پاسخ به اینکه "چگونه پس از حصول پیشرفت‌های بزرگ، همچنان اختلافات بزرگی نیز وجود دارد؟" اظهار کرد: پیشرفت و اختلافات بزرگ می‌توانند در کنار هم وجود داشته باشند. ما در دقیقا این نقطه هستیم. ما به پیشرفت‌هایی تا زمان پایان مذاکرات در ماه ژوئن دست یافتیم‌. اختلافات بزرگی نیز باقی بود. ما سعی داریم بازگردیم و این اختلافات را حل کنیم. دولت پیشین ما با کمپین فشار حداکثری اشتباه محاسباتی کرد. آن‌ها امیدوار بودند که ایران تسلیم شود و تن به خواسته‌های آمریکا دهد. این یک اشتباه محاسباتی بود و رئیس‌جمهور بایدن به روی کار آمد تا ورق را بازگرداند. ما می‌ترسیم که ایران اشتباه محساباتی دولت قبلی خود را تکرار کند و باور کند با گسترش برنامه هسته‌ای و افزایش فعالیت‌های خود می‌تواند کاری کند که آمریکا امتیازاتی ورای امتیازات بازگشت به برجام‌شان اهدا کند. این اتفاق نیز رخ نخواهد داد.

این مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا در بخش دیگری از این گفت‌وگو عنوان کرد: هدف ما بازگشت به برجام و بعد پاره کردن آن نیست‌. هدف ما حفظ و نگهداری از آن است. ایران می‌گوید که از ما ضمانت می‌خواهد. چیزی تحت عنوان ضمانت در کار نیست‌. وقتی در سال ۲۰۱۵ در خصوص توافق مذاکره می‌کردیم، من آنجا بودم. این مسئله محور گفت‌وگوهای طولانی میان دو تیم بود و نتیجه این شد که این مسئله باید یه تفاهم سیاسی متقابل میان اعضای ۱+۵ و ایران باشد. اگر یک طرف توافق را نقض می‌کرد، طرف دیگر نیز باید با نقض توافق و انجام همان کار پاسخ می‌داد. این اتفاق نیز افتاد و حالا سعی داریم که توافق را احیا کنیم‌. حالا اگر ایران توافقی دیگر می‌خواهد که در آن ضمانتی وجود داشته باشد، ما می‌توانیم بر سرش به مذاکره کنیم اما آن توافق دیگر برجام نخواهد بود. اگر ایران چیز بیشتری بخواهد، آمریکا نیز خواهان چیزهای بیشتری می‌شود.

مالی ادامه داد: هدف ما بازگشت به برجام است. ما و وزیر خارجه آنتونی بلینکن بارها تاکید کرده‌ایم که زمانی می‌رسد که پیشرفت هسته‌ای ایران آنقدر زیاد خواهد بود که دیگر نمی‌توانیم ساعت را به عقب بازگردانده و به برجام بازگردیم. امیدواریم که به آن ‌نقطه نرسیم اما اگر رسیدیم آنوقت باید درباره یک توافق دیگر مذاکره کنیم و همگی می‌دانیم که اینکار جقدر سخت است. اگر ایران به زودی به میز مذاکره بازگردد و آماده باشد که پایبندی به برجام را از بگیرد، ما نیز آماده خواهیم بود اما نمی‌توانیم برای مدت نامحدود صبر کنیم‌. این یک تهدید نیست بلکه داریم واقعیت را بیان می‌کنیم. اگر هدف ایران بازگشت به برجام باشد، ما نیز باید بتوانیم که به توافق بازگردیم اما پیشرفت ایران در حدی باشد که چنین چیزی ممکن نباشد، آنوقت باید درخصوص قرارداد جدیدی صحبت کنیم.

این مقام آمریکایی در خصوص تبادل زندانیان گفت: من ‌نمی‌خواهم چیزی بگویم که احتمال آزادی فوری شهروندان آمریکایی که در این حبس شده‌اند را به خطر بیاندازد. هیچ توافقی در این زمینه نهایی نشده بود اما پیشرفت‌هایی حاصل شده است‌. ما امیدواریم که توافق‌ها نهایی شود. ما آماده‌ایم و این را نیز به ایران اعلام کرده‌ایم که آماده بازگشت به میز مذاکره هستیم.

رابرت مالی در پاسخ به این سوال که "آیا مسئله افعانستان می‌توانست در مذاکرات وین با ایران مطرح شود؟" گفت: گفت‌وگوهای وین کاملا واضح و محور آن مشخص شده است‌. محور این گفت‌وگوها نیز بازگشت به برجام است‌. نمی‌خواهم درخصوص فرمت‌های دیگر گمانه‌زنی کنم اما محور گفت‌وگوهای وین برجام است. ما گفته‌ایم که ایران که می‌خواهیم از این مذاکرات به عنوان سکویی برای مسائل دیگر استفاده کنیم اما وین مختص برجام است و امیدواریم که زودتر به نتیجه برسیم.